Шоир, таржимон ва тасаввуфшунос олим Мирзо Кенжабек 1990-йилларда президент девонида ишлаган кезларини “хижолатли давр”, деб атади (www.kun.uz, 20 июль). “Президент девонида ишлаган йилларимни ўзим учун шараф, деб ҳисобламайман. Бу мен учун хижолатли бир давр эди. Нима учун? Мен партия, сиёсат мактабини кўрмаган йигит бўлганман. Бизда кўпроқ бетгачопарликка ўхшаш, ҳаётнинг камчиликларини юртнинг каттасига очиқ-очиқ айтишга ўхшаган ҳоллар кўп бўлардики, бу сиёсий доирада етишган шахсларнинг одобига унчалик мувофиқ келмас эди”, деб хотирлаган шоир М. Кенжабек президент Ислом Каримов маъмуриятидаги фаолият даврини. Ижодкор ўша кезлар кўп ҳаётий нарсалардан кўнгли қолганини ҳам қайд этган. “Хўш, биз нега қўлимиздан келадиган нарсаларни қилишга қодир бўлмадик? Бизни маҳдуд бўлиб яшашга нима мажбур қилди? Ўзимизни жамиятдан олиб қочишга нима мажбур қилди? Биз бошимизга сиёсий тўқмоқ тушади деган қўрқув билан қачонгача яшашимиз мумкин? Жамиятдаги ноҳақлик бўлиб туюлган ана шу нарсалар, одамлар орасидан душман қидириш кайфиятлари мени, халқ тили билан айтганда, “қўлни ювиб қўлтиққа уриш”га мажбур қилди”, деган шоир М. Кенжабек.
