Июнь воқеаларидан бир йил ўтиб: Ўш болалари, 2011 йил, июнь

Ëниб кетган уйлардан қолган деворлар Ўш қирғинини эслатиб турса, болаларнинг кулгиларию қувноқ ўйинлари бир зум бизни ҳамма ўз ташвиши билан банд бўлган сокин ва тинч Ўшга қайтаради.

Июн воқеалари мени дадажонимдан айирди. Мен энди Донохон эмас Ëдгоройман.

Бир пайтлар жуда ҳам гавжум бўлган кўчамиз ҳозир ҳувиллаб қолган.

Бизлар Ўш шаҳрининг Навоий кўчасида яшаймиз.

Менинг исмим Наргиза. Ўтган йил июн воқеаларида бизнинг уйимизни ҳам ëқиб юборишди.

Уйимиз ëниб кетганлиги туфайли биз ҳозир икки хонали "оралиқ" уйда яшаяпмиз.

Биз бувиларимиз билан бирга Қурвонжон Додхо спектаклини томоша қилишга келдик.

Ҳувиллаб қолган кўчада ëлғиз, бир ўзим ўйнайман, танҳо бир ўзим.

Катталарнинг айтишича, биз бахтлимиз.

Таътил пайти сой бўйида қўй боқишга нима етсин.

Келинг, мэр жаноблари. Қани қўлингизни ювиб олингчи.

Биз ўнадирлик Абдулла ва Ҳусниддин бўламиз. Таътилни қўй боқиш билан ўтказаяпмиз.

Менинг исмим Муножот. Мен Ўшнинг Навоий кўчасида яшайман.

Дадам Жума намозини ўқиб чиқсин, кейин уйга кетамиз.